Albercht Dürer urodził się w 1471 roku w Norymberdze. Miał bardzo liczne rodzeństwo aż 17 braci i sióstr.
Jego ojciec był złotnikiem i chciał, aby Albrecht również obrał ten fach, jednak on wolał wybrać drogę malarza. Na początku młody Albrecht wyjechał do Bazylei i tam zajął się ilustracją książek. W 1498 roku dzięki cyklowi piętnastu drzeworytów zyskał sławę. Drzeworyty wykonane przez Albrechta ilustrują Apokalipsę. W tym czasie sztuka mogła już przedostać się do szerszego grona publiczności, ponieważ drzeworyty można było wielokrotnie odbijać. Ludzie kupowali odbitki na jarmarkach, i w ten sposób jego dzieło staje się znajome szerokiej rzeszy.
W 1494 roku ożenił się z Agnes Frey i jeszcze w tym samym roku udał się w podróż do Włoch. Dopiero tam zauważył jak bardzo różni się sztuka południowa od północnej, oraz, że rządzą w nich całkowicie odmienne wizje świata. Jego drugi wyjazd do Włoch miał miejsce w 1505 roku, dużo tam maluje głównie, aby spłacić swoje długi. Jego obraz, ,,Święto różańcowe” zyskuje mu przychylną opinię Włochów. Po powrocie do rodzimej Norymbergi maluje dużo obrazów na zlecenie, pojawiają się takie obrazy , jak ,,Męczeństwo 10 tysięcy chrześcijan”.
Oprócz drzeworytów sławę przyniosły mu jego liczne autoportrety. Zaczął malować siebie kiedy miał trzynaście lat. Na kolejnych autoportretach kreował swoja postać, często wyglądał na nich niczym potomek królewskiego rodu. Był dobrze zbudowanym i przystojnym mężczyzną, toteż często uwypuklał na autoportretach swoje walory. Odmiennym autoportretem był ten , na którym namalował siebie, jako Męża boleściwego.
Inne jego dzieła to : „Pokłon Trzech Króli”, „Madonna z czyżykiem”, ,”Chrystus wśród doktorów”, ,”Adoracja Trójcy Świętej”, miedzioryty : „Rycerz śmierć i diabeł”, „Melancholia”, „Święty Hieronim w celi”. Malował również pejzaże i studia natury, interesowała go również botanika.
Dürer był nie tylko malarzem, ale także teoretykiem sztuki. Jest autorem „Pouczeń o mierzeniu cyrklem i linią”, „Traktatu o proporcjach ciała ludzkiego”. Ponadto Dürer prowadził, „Kronikę”, w której zapisywał ważne jego zdaniem wydarzenia i spostrzeżenia.
Dürer umarł w 1528 roku w Norymberdze, a na jego grobie widniał napis zredagowany przez jego przyjaciela Willibalda Pirckheimera, mówiący , że w grobie malarza jest tylko śmiertelna cześć Durera, gdyż wielką pośmiertną sławę wróżył malarzowi jego przyjaciel.